Zakończenie

Zakończenie

Czyn zbrojny żołnierza polskiego na frontach II wojny światowej na trwałe wpisał się w historię Europy i świata. Żołnierze postępowali zgodnie z dewizą swych przodków, walczących za waszą wolność i naszą. Choć niejednokrotnie osamotnieni w walce (wrzesień 1939, Powstanie Warszawskie 1944), dzięki swojemu patriotyzmowi i okazanemu męstwu pozostawili kolejnym pokoleniom wzór postępowania zawarty w słowach Honor i Ojczyzna. Dzięki temu ich dzieci i wnuki mogły w 1989 r. urzeczywistnić wizję Polski jako kraju suwerennego i demokratycznego.

Dziesięciolecia, jakie upłynęły od zakończenia II wojny światowej sprawiły, że współcześnie w wielu krajach jawi się fałszywy obraz Polski i Polaków w tym okresie. Coraz częściej pojawiają się stwierdzenia, iż to Rzeczpospolita napadła w 1939 r. na Niemcy, że Polacy są winni eksterminacji Żydów, a w ogóle to Wojsko Polskie walczyło u boku Niemiec z aliantami. W ten sposób nasz kraj, będący ofiarą agresywnej polityki sąsiadów (Niemiec i ZSSR), staje się w oczach innych agresorem.

Jest to dla nas, Polaków, bolesne zjawisko. Wszak żyją jeszcze, choć już niezbyt liczni, świadkowie wspólnych wysiłków żołnierskich Polaków i Brytyjczyków czy Amerykanów. Także uratowani przez Polaków Żydzi starają się dać świadectwo prawdzie czasów II wojny światowej. W różnych krajach Europy pozostały oznaki wdzięczności ich mieszkańców dla polskich żołnierzy. Są to pomniki, tablice pamiątkowe i - przede wszystkim - żołnierskie cmentarze.