Pierwsze powstanie śląskie 1919



	Pierwsze powstanie śląskie 1919

Powstanie wybuchło spontanicznie 17 sierpnia, działania zbrojne miały głównie charakter partyzancki. Mimo tego powstańcy przejściowo opanowali np. miasto Tychy. Powstanie objęło teren powiatów: katowickiego, bytomskiego, zabrzańskiego, rybnickiego i tarnogórskiego. Przeważające siły niemieckie (70 000-80 000 żołnierzy) rychło uzyskały przewagę militarną. Po 8 dniach walk oddziały powstańcze (około 9 000 ludzi) opuściły obszar Górnego Śląska, przechodząc na teren Polski. W ich ślad poszło ponad 10 000 cywilów.

Na interwencję polskiego rządu na Górny Śląsk przybyła aliancka komisja z gen. Dupontem na czele, jak również wojska angielskie, francuskie i włoskie. Ich zadaniem była przede wszystkim ochrona śląskiego przemysłu. Ogłoszona amnestia pozwoliła powstańcom na powrót na Górny Śląsk i prowadzenie dalszej działalności niepodległościowej.

Dowództwo POW w pierwszym powstaniu śląskim

11 lutego 1920 r. władzę na tym terenie przejęła Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa (przewodniczący gen. Henri Le Rond). Niemcy musieli ewakuować swoją administrację, formacje wojskowe (regularne i paramilitarne). Polacy utworzyli Polski Komitet Plebiscytowy (komisarz Wojciech Korfanty), a także czynili tajne przygotowania do ewentualnej akcji zbrojnej w wypadku militarnej interwencji Niemców. W tych działaniach defensywnych byli wspierani przez Francuzów.